Biraz önce yaya olarak ışıklarda özellikle karşıda iki çocuğuyla bir anne olduğu için yeşil yanmasını bekledim. Anne iki çocuğunun da elinden tuttu ve kırmızıda geçti.
Bana da ‘ışıklar arızalı herhalde’ dedi. Ben tabiki yine çenemi tutamadım. ‘Sabırlı olmayı deneseniz, yarım dakka sürmedi yanması, çocuklarınıza örnek olmak için ben de bekledim yeşil yanmasını’ dedim. Teşekkür etti, bu teşekkür ama ne değiştirecek?!
Olmuyor, daha yolda yürümeyi bilmiyor, en basit trafik lambaları kurallarına uyamıyor, uyanlara da uymayanlara da kızıyoruz.
Bu ve bunun gibi günlük hayatımıza yerleşmiş, gayet tabi olarak nitelendirdiğimiz, üzerinde düşünmediğimiz, anlık duygular doğrultusunda hareket etmemizden kaynaklı veya ezelden süregelen eksiklerimiz bitmek bilmeyecek, çünkü çocuklarımıza bilerek veya bilmeyerek, isteyerek veya istemeyerek aktarıyoruz.
Sonra noluyor bu topluma diye söyleniyoruz. Toplum her birimizin birer aynası. Çocuklarımızda, değer verdiğimiz veya vermediğimiz insanlarda eleştirdiklerimiz bizim kendi eksiklerimizin aynası çoğu zaman.
Önce mutlu ve huzurlu i, kurallara ve değerlerimize saygılı olmayı sahip çıkmayı öğrenmeliyiz
KALIN SAĞLACAKLA
HANIM DEMİRBAŞ - UZMAN SOSYAL PEDAGOG
Yorum Yazın