Karadeniz bölgemizin şirin kenti ordu,içinde bulunduğumuz günlerin sosyal ve yazılı medyasında zozo adlı bir köpeğin vefalı davranışıyla ismini duyurdu.İsmail Öztürk adlı vatandaşımız bir yıl önce hakka uğurlandı.Öztürk’ün zozo adını verdiği kangal cinsi köpeği ilk günlerde kimsenin dikkatini çekmesede,ilerleyen zamanda ilgi odağı oluşturdu.Zozo adlı köpek sahibini kaybettiğinden bu güne kadar ‘’İsmail Öztürk’’ün mezarına en az on dakikalık ziyarette bulunuyor.
İnsanların dışında hiçbir canlıda akıl olmadığını biliriz,tersini söyleyen,savunan bir sav olmamıştır.Hayvanların aklı olduğunu söylemem ve savunmam.Hayvanların,özellikle köpeklerin akıl dışı belki de adını koyamadığımız bir yetisi,yeterliliği vardır.Sahibinin yaşadığı süre zarfında bağlılık içinde olmasını anlayabiliriz.Ölümünden sonra,neredeyse bir yıllık sürede aksatmaksızın mezar ziyareti ise tekrar düşünmemize vesile oluyor.
Vefa insanlar içinde önemli ve seviyeli bir kazanım.Yakınlarımız,çevremiz,tanıdıklarımız,hangimiz ne kadar vefalıyız.Vefalı eylem ve davranışlarımıza engel teşkil eden ne var.Vefalı olmamızı neden devam ettiremeyip,hayaımızı,hayatlarımızı suni bir hale sokmaktayız.Anmak,hatırlamak,ziyaret etmek,aramak halleri önceki yıllara göre sanki daha kolay ve rahat gibi.Ekonomik şartlar,yokluk,yoksullukmu vefasız hallerimize sebep.Vefalı olmanın kendimce en önemli etkileşim aldığı yer sağlam yüreklerimiz değilmi.Vücutlarımızdaki kanı pompalayan kalplerimizin varlığı gibi soyut ama varlığını bildiğimiz yürek her insanda yokmu.Yürek biraz da vicdan gibi var olsa dahi,kişi davranışlarıyla yürekli ve vicdanlı olduğunu dışarıya yansıtabiliyor.
Zozo bir köpek olarak,bir hayvan olarak,biz insanlara vefa dersi vermektedir.Bazen tüm beklentiler imkansızlaştığında dahi,geri dönüşlerin imkan dışı olduğu hallerde dahi,bir tebessüm,bir çif söz vafa sebebi olabilmeli yüreklerimizde.Hayatlarımızı muhasebe hesapları halinden uzak,gel bana geleyim sana tekerlemesi gibi değil,akıllıca,yüreklice ve vefalı yaşama halini hayatlarımıza alalım.İlk,birinci,önce olmak,karşılığı olmasa dahi ikinci,üçüncüde ısrarcı olmak insana bir şeyler kaybettirmez,vefalı,istikrarlı,iyi ve güzelde ısrarcı vasıflarını kazandırır.
Bazen sohbetlerimizde söyler,yazılarımızda yer veririz ya,iki kelimelik esprili saptamaya ‘’İNSAN OLMAK ZOR SANAT’’.İnsan olmak,hakkını ve gereklerini yerine getirme zorlukları kadar çok da önemli bir ünvanı bize sunuyor.İnsan olmayı başardığımızda,vefalı,vicdanlı,merhametli,hoşgörülü,çözümsel,yardımsever,misafirperver vb,insan sanatkarı oluyoruz,ne mutlu.
Murat Demir MurDem
Yorum Yazın