İnsanı sevdim, sonra insan dışına taştım,hayvan diye tanımladığımız sevgi ve merhameti bilen, öğrenenler var, sevdim.
Dağ bayır ova, öyle bağımsız öyle özgür bir o kadar aldırmasız açan kır çiçekleri var ve sabırla arandığında kenarlarda hırsla döngüsünü sürdüren güller, menekşeler, laleler, şebboylar.
Sevdim dağda ki ovada ki yar da açan, inatla çiçek verenleri.
Sevdim hayvan ve çiçeklerin de yaşaması için su veren, imkan veren, hayat verenleri.
En çok da özgürlüğü, gözlüksüz bakan merhametli gözleri sevdim. Gözlerin rengine bakmadan, kimin gözü, erkek ya da kadın, çocuk ya da yaşlı, enerji dolu ya da bitkin, bakmadım hiç birine, ifadelerinde ki sevgiyi gördümde sevdim.
Emekçileri, üretenleri, işçileri sevdim. Bedeniyle çalışanları da beyniyle çalışanları da çalışma haline düzen sağlamak için disiplin sağlayanları da sevdim, baktım yüreklerinde ki sevgiyi gözlerinde ki bakışa yansıtmışlar, baktım gördümde sevdim.
Kardeşliği anne baba darlığın da, sığlığın da değilde, yaşam mücadelesi ortaklığı olduğunu bilen, uygulayanları gördüm, kardeşlerimi kardeşce sevdim.
Çok bilenleri ve daha çok öğrenmek,bilmek için mücadele verenleri sevdim.Çok bilmek ne işe yarar, madem bu doğruları öğrendim, ayırımsız insanlar için, hayvanlar için, nebat için, mutlu bir hayat için kullanmalıyım beklentisiz diyenleri gördüm, gördüm ne çok sevdim.
Canlıları, canları hep sevdimde, savunma mekanizması oluşmamış, bebeler var çocuklar var sebiler var, hadi söyleyin sevmemek için nasıl bir bahane var, sevdimde sevdim.
Ben sevme duygusunu yüksek ve değerli görenler var ya sevmenin önemli olduğunu bilenler var ya, açık ara sevgi üzerine yaşam tarzına sahip olanlar, sahiplenenler var ya, en çok da sevgi dolu olduğu alenen belli olanları sevdim.
Söyledikleri ile yaptıkları aynı olanları gördüm, yaptıklarını olduğu gibi anlatanları, istemsiz hatalarını saklamayanları dinledim, gördüm, izledim, sevdimde sevdim.
Kendime sordum ara da, böylesi çok sevmek ne kazandırdı bana. Sevmek ve kazanç eşleşmez diye cevapladım kendime, sadece birkaç saniye kendimi yordum.
Yorulmaya değermiş, insan olmanın temel kazanımı, değeri, ne arasam sevmekte, sevilmekte, sevgi de buldum..
Mir Murat Demir
Yorum Yazın