Yıllar, Yıllar uzun yıllar, dile kolay tam on yıl sonra Habercaddesinde yeniden Merhaba demek istemiştim, sonra sesli düşündüm kendi kendime ne merhabası ya, ben yeni gelmedim ki, zaten vardım, o zaman NEREDE KALMIŞTIK diye başlık atalım dedim
Sahi ya ne güzel günlerdi o günler, Habercaddesinin ilk günleridi, canım arkadaşlarım Habib Babar ve Celal Kodamanoğlu sosyal medyadan arkadaşlarımdı, sürekli görüşürdük, “ Gel Nazende, gel bize yaz” diyorlardı, kıramadım bu iki güzel insanı.. Siteyi inceledim evet, siyasetten, pornodan uzak, magazin sitesiydi… durdum düşündüm, çalıştığım 3-5 site vardı onlara baş baş dedim ve geldim Haber caddesine…
Baktım ki, hep değerli insanlar var, hele bir hemcinsim vardı ki, neyse ismini yazmayayım Haber caddesinin eski müdavimleri zaten tanır onu, biz haftada bir yazarken o hergün yazardı… Hemde ne yazma… her okuyuşunda ayrı bir anlam çıkartırdınız… Ben kitapları olan, çok sayıda yayın organında çalışmış, bir araştırmacı yazardım, benimde dikkatimi çekmişti… sonradan dost olduğum bu arkadaşımla iyi bir arkadaştık..
Biz Haber caddesi olarak candan bir ailedik, hepimiz birbirimizi tanır, arkadaşlığın en güzel örneklerini verirdik, İstanbuldaki arkadaşlar buluşur, keyif kahveleri içerken, telefonlarını görüntülü açar, kilometrelerce uzakta taaa Antalyanın Belek ilçesindeki beni de aralarını katarlardı.. öyle laf olsun köşe dolsun diye değil, seve seve yazardık… yaklaşık iki, üç yıl sonra bu hergün yazan hemcinsim, bazı sebeplerden dolayı Haber caddesinden ayrılarak internette kendi adına açtığı bloğunda yazılarına devam etmeye başladı… Ardından benim işlerim çıktı… Almanya ve Yunanistan arasında işlerim dolayısıyla mekik dokuyordum ve HABER CADDESİNDEN ayrılmak zorunda kaldım…
Ama yıllar geçsede bizim dostluğumuz asla bitmedi, gerek Celal Kodamanoğlu gerekse Habib Babar ile sürekli görüşüyorduk. Birgün Celal ile Habib sohbet ederlerken beni aradılar, Celal “Nazende ya dedi, bak Haber caddesi daha da güçlenerek yolumuza devam ediyoruz, gelsene aramıza” şaşırdım, “Unutulmuşumdur artık” diyecek oldum Habib Babar telefonu alıp “ Hayır Nazende , senin köşeni kaldırmadık, o köşede koltuğun duruyor gel otur şu koltuğuna” dedi, Uzun yıllar sonrada olsa bu iki güzel insanı ben kıramadım, kıramazdım onlar benim dostlarımdı ben yine söz dedim, söz geleceğim, biraz izin verin işlerimi düzene sokayım” geleceğim dedim, bu görüşmenin ardından aylar geçsene işte aranızdayım….
Benden öyle hikayeler dinleyeceksiniz ki, yok artık inanmam diyeceksiniz, ama bunların tümü gerçek, çünkü ben yazarlığımın yanı sıra Araştırmacıyım, bazılarınız benim yaşımı merak etmişsinizdir… ama çok ayıp bayanın yaşı sorulmaz değilmi…
Evet nerede kalmıştık demiştik, pattadak düşüverdik, haftaya Cumartesi akşamı yepyeni konularda buluşmak üzere kalın sağlacakla..
NAZENDE KAYA
ARAŞTIRMACI - YAZAR
Yorum Yazın