Bir rüzgar esti. Önümden uçtu peçetem. Derin bir offf çekmiştim oysa. Masamda sıcak sıcak çorbam. Hasta ettin beni. Üzdün yok ettin umutlarımı. Sevgisiz geçen bir ilişkide bir çorba bile karıştırmamıştın. Hatırlıyorum.
Geçen sene Eminönü meydanına gidip, kuşlara yem verdiğimizde, o tarihi kayıktan balık ekmek alıp yediğimizde, tezgah açan amcadan tahta kaşık aldığımızda bile mutluluk yoktu yüzünde. 'İnsan celladını severmiş,, derler. Anlamadım.Ağır ağır hislerim ölüyor. Kendime terapi yaparcasına yazıyorum yine şiirimi. Belki duyarsın sesimi.
TAMAMEN AKLIMDAN SİLDİM HER ŞEYİ
DERİNDİ GÖZLERİN
HATIRLIYORUM
KIVIRCIK SAÇLARIN
ATEŞ YAKARDI SARI SARI
YÜRÜYÜŞÜN AŞKIN OKUNU BAĞRIMA SAPLARDI
DESEMDE İNANMA
AKLIMDAN SİLEMEDİM
HİÇBİR ŞEYİ
SORGU SUAL ETMEZDİN
SANIRIM
MERAK DA ETMEZDİN
BENİ HİÇ SEVMEZDİN
UNUTTUM SENİ
DESEMDE İNANMA
Seni önemsemeyeni,seni düşünmeyeni sil gitsin. Bunu bilir, bunu söylerim.
Yazarınız Selhan Özdem
Yorum Yazın