GÜMÜŞ MUSLUKTAN ŞIP ŞIP DAMLIYORDU O BERRAK SU
KALBİMİN HÜZÜNLERİNİ AKITIYORDU ADETA
SORGU SUAL ETTİM BİR KEZ DAHA
YAŞADIKLARIMIN SUÇLUSU KİMDİ DİYE
SU SESİ BENİ BANA ANLATMIŞTI
UYANIŞ BAŞLADI GÖNLÜMDE
KENDİMİ KENDİME BEĞENDİREREK ÇÖZMELİYDİM DERTLERİ
AHLAR, VAHLAR SİLİNDİ GİTTİ
Bundan böyle olaylara doğru teşhisi koyacak, kararlı yürüyecektim çözümlere. O gün siyah gözlüklerimi başıma takıp mutluluklara yelken açtım.
Şaka gibiydi sanki yaşadıklarım. Hep dünyayı at gözlükleriyle zifiri karanlık gören ben, silkelenip gerçekleri net anlayınca feraha erdim. Önce ben, sonra başkaları. İnsanların dertlerini kendimin sanıp, ne çok beni ihmal etmişim.
Kendine hayrı olmayana, etrafı ne yapsın?. Sorarım size.
Yazarınız Selhan Özdemir
Yorum Yazın