Sana bu mektubu gönlümün derinliklerinden yazıyorum. Güzel günlerimde beraber gülüp, eğlendiğimiz gezdiğimiz insanlar oldu. Sende onlardan biriydin. Al ver dengesini bozmadan karşılıklı faydalar gösterdik birbirimize. Seni ne çok severdim. Üzülünce içim sızlar, maddi manevi zorluğa düştüğünde imkanım kadar çözüm arar bulurdum. Geri çevirmezdim Bende zevkle yapardım. Ne bilirdim ki kalbin taş yüreğin vicdanın yokmuş. Uzattığım elimi tutarsın hep zannedip önceden ben koşardım. Benim zor durumda olduğumu zannedip ben koşardım. Aramalarında gırgır geçer gibi sırıtır tavırlı bir konuşma ve bir iki eğlencelik foto attın. Şükürler olsun ki o küçük beyninle ileri görüp benim iyi olduğumda senin bu tavrından dolayı yok sayıp ezip geçeceğimi düşünmeden ayağına sıktın. Vicdansız kalbinle yanında hep olan arkanda hep duran birini kaybettin. Derdine yan artık. İyi insan olmak vicdanlı olmakla mümkündür. Eimdeki yazdığım bu mektup sayfasını tam çakmağımla ucundan yakacakken sen vicdansıza yollama kararı aldım kendi köşemden. Çek git bir daha rahatsız etme.
SAHTE BAKAN GÖZLERE
UZANMAYAN ELLERE
SENSİZ GEÇEN GÜNLERE
KIRGINIM
YAPILAN EMEKLERE
ÇÖPE ATTIĞIN HAYALLERE
GELECEK
GÜNLERİMİZE
KIRGINIM
BENDEKİ EMEKLERE
SANA KOŞTURULMUŞ İŞLERE
ÖLÜCEĞİMİ SANDIĞIMDA İTTİĞİN BEDENİME
SENİ SEVMEYE DEVAM ETTİĞİMDE
UFACIK MİNNETİMDE SENİN BENİ YOK SAYMANA
ASLINDA BEN KENDİME KIRGINIM
Bazen birini kendi görmek istediğin sanıp, koşulsuz sevmek hatadır. Ne yaptığına ve yaptıklarıyla, canını ne kadar acıttığına bakacaksın.Yoksa ahmak durumuna düşersin.Ben düştüm . Hemde kaç kez
SELHAN ÖZDEMİR
Yorum Yazın