Yaşlılarımız bilirler. Çok eskiden beri küçük, birbirini tanıyan yerleşim yerlerinde , 'imece,, diye bir adet vardı. Komşuyla işini aşını paylaşır, zengin fakiri korur, kollardı. Benim çocukluğum bu davranışların son dönemine denk geldi belki de. Sonrasında bu yardımlaşma eski romanlarda, zihinlerde büyüklerin anlatımlarında kaldı. Zaman ilerledikçe birbirine dirsek vurup öne çıkan, sıra ihlali yapan, hep bana diyen bireylerin olduğunu görüyorum. NEDEN? .Çok kez bu soruyu kendime sordum. Oysa ne güzeldir dertleri beraber paylaşmak.Mutlulukları , imkanlari el ele yaşamak.Sevgiyle, başarısını gördügünüz arkadaşa destek olmak. Yok olmasın bu değerler. Gelin hep beraber tekrar canlandıralım. Yapan da biz yıkan da. İnanın anlık kazanımlar uzun vadede normal yoldan değilse , insanı , konumunu değersiz hale getirebilir.
DEĞİŞMEDİM, GELİŞTİM
Utanırdık, yüzümüz kızarırdı. Şimdi lüks bir objeyi yada manevi makamı nasıl elde edersen et takdir görüyorsun.Kimse kazanımlarındaki yola dikkat etmiyor.Olmaz, olmamalı.
Önce adama bakarım adam mı diye, sonra söylediğine.Kişiliği bozuksa duymam, dinlemem .Yaptığı işe önem vermem.
Sevgili dost yardımlaşmayı çok seven ben bile kendimce önlemler almaya başladım. Olayları kullanarak insanı zora düşüren, seyredip kıs kıs gülenlere karşı.Kötü niyetli arkadaşlar iyilik , yükünüzü hafifletme bir kez olur siz gibilere. İkinci girişimizde açıkta kalırsınız.Bu yolda ün yaparsanız her yerden kapı dışarı edilirsiniz. Bilin istedim.
Bakınız dizelerde duygularım...
KARŞINDAKİNE DEĞERİNİ HİSSETTİRECEKSİN
ACIMASIZ DÜNYANIN KURALI BU
YAP ,ET ÇEKİL SEYRET
Üç günlük dünyada birbirimizi severek, düşünerek hareket edelim istiyorum. Espri dolu bir dörtlükle yazımı sonlandırıyorum.
BAŞ VURDUM, EL VURDUM, SEVGİDE YOK OLDUM
ADAM GİBİ OTURAYIM BARİ
BEN BU YOLDA MAHVOLDUM
BİR SELHAN ÖZDEMİR YAZISI
Yorum Yazın