Gözlerimin kapaklarında bir ağırlık. Saat akşamın bir yarısı. Önümden geçiyor yaşadıklarım. Bir film şeridi gibi sarıyor hayat.
Bir anı daha önce yaşadığınızı hissettiğiniz oldu mu?. Benim çok oldu. Dejavu.
Girdiğiniz bir mekanı, geçtiğiniz bir yolu, yaşadığınız bir olayı önceden görmüşlük hissi yüzde altmış herkesin başına gelmiştir. Fransızca bir kelimedir. Bisiklete ilk kez bindiğimde yabancılık çekmeyip sürmüştüm. Onu gördüğümde kırk yıllık dostum gibi hissetmiştim. Köşeyi dönünce ilk kez girdiğim o yeri yabancılamamıştım. Neler neler....
Sonucunda iyi tanıyorum sandığıma güvenip daha önce yaptım sanıp inandıklarımı yabancılamadığımdan düştüğüm kötü durumlar. Yanılmışım. Zincir zincir yaşamımı yönlendirmişti. Beynim bana oyun oynuyordu adeta. Sanki yaşamış gösterip kendine güven sağlayarak. Psikolojik yönü uzman işi de olsa, bu olanları kendi iyiliğimize çevirmek elimizde. Nasıl mı?
Tabi ki temkinli davranak.
HAYAL Mİ?, GERÇEK Mİ?
Her dönem yaşanan bir sonrakinde aynı durumda olmaz. Zaman, şartlar değişik olabilir. Hislerle değil gerçeklerle yol alınmalı. Herkesin iyi geleni, doğru olanı kendine göredir. Her filmin başı sonu oyuncusuna ve bulunduğu hale göre değişir.
UTANDIN MI YÜZÜMÜ GÖRÜNCE
SIKILDIN MI YAPTIKLARINI DÜŞÜNÜNCE
BIKTIN MI
BENSİZ HAYATI KUCAKLAMAKTAN
SAKINDIN MI
YAPACAĞIN HATALARIN SONRA YÜZÜNE VURULACAĞINDAN
DOĞRU SÖYLE
Düşünürken uyuya kalmışım. Kendime kendimce bir ders çıkararak..
Yazarınız
SELHAN ÖZDEMİR
Yorum Yazın