Senin her tarafın “YAZAR olsa ne YAZAR” diyen, gözleri görmeyen gazi bir babanın iki gözüydüm ben.
Öyle ele avuca sığacak bir hayat hikâyem yok benim.
Yazdıklarımı okudukça beni tanıyacak, güle güle seveceksiniz.
Ele avuca sığmayan dünyamı, yazılarıma, romanlarıma, şiirlerime sığdırmaya çalıştım.
Sığdı mı peki?
Nerdeeee!
Taşıyorum!
Yazdıkça yazası geliyor insanın. Minik, yaramaz bir kız çocuğuyken başlamışım yazmaya. O gün bugündür yaptığım tek şey bu: Ele avuca gelmeyen yazılar yazmak.
MERDİVENLİ SOKAK adlı eserimi ilköğretim 3. sınıfta yazdım. Öğretmenim Malatyalı Halil İbrahim Sezer’di. Ve âşıktım öğretmenime. Her sabah sınıfa girdiğinde onu şiir okuyarak karşılardım. Ama en çok Ali’ye âşıktım.
Ali, bu defa Ayşe’yi değil Mine’yi sevmişti.
Ali’nin Mine’si, Mine’nin Ali’siydi; nereden bilebilirdim ki bu minik iki sınıf arkadaşının aşkları bir gün kitap olacak ve ilk kitabım Ağlayan Bebek kalemimden doğacaktı.
Dahası da var, Ali’yle o zamanlar okul tiyatrosunda birlikte oynamıştık.
Böylece ilköğretimde iki kitap yazmış oldum: MERDİVENLİ SOKAK ve Ağlayan Bebek.
On üç roman ve iki şiir kitabı ile sevecen bir okuyucu kitlesine ulaşmayı başarmıştım Minik DEV olarak.
En büyük şöhretim, Uluslararası Kayınvalide unvanıyla taçlandırılmam oldu. Amerika ve Japonya arasında sevgi köprüsü kurarak iki evladımı dörde çıkardım.
TERCÜMAN ve BULVAR gazeteleri hayatımın en heyecanlı ve hareketli yılları oldu. O yıllar, dev bir tarihe imza atmış oldum.
Birçok haber sitesinin köşelerinde de yazılarım yer aldı.
Patronum, MERDİVENLİ SOKAK adlı eserimin mutlaka yayımlanması için özellikle talimat vermiştir.
RAHİBE KETY adlı eserim, Yılmaz Yayınları tarafından, Mehmet Ali Yılmaz Bey’in özel talimatıyla basılmıştır.
Bu çalışmalarım, dönemin Kültür Bakanı Namık Kemal Zeybek tarafından teşekkür, tebrik ve takdirle onurlandırılmıştır.
Gelirlerim ise çoğu kez, şu kurum ve kuruluşlara hediye edilmiştir:
• Mehmetçik Vakfı
• Çocuk Esirgeme Yurtları
• Darülaceze
• Sokak Hayvanları
Ki’Mine şifa, Ki’Mine zehirdir kalemimden damlayan mürekkep…
Yazdım işte; ağladım yazdım.
Güldüm, yazdım.
Sevdim, yazdım.
Sövdüm.
Yetmedi, CADDE’ye taştım.
HABERİN CADDE’siz de ben sizlerleyim.
Var mısınız benimle olmaya?
O halde safları sıklaştırın mini mini hanımlar, sevdalı beyler…
Kalbinizde bana da bir yer açtığınız için teşekkür ederim.
MİNE DEV
ARAŞTIRMACI GAZETECİ - YAZAR - ŞAİR.
Yorum Yazın