Çok oldu kendim için yaşamaya karar vereli.Sabırlıyım,hoşgörüm devam etmekte de,sonsuz ve sınırsız değil.İnsanları seçiyor,ilk olarak adam mı değil mi bakıyorum. Nezaketten pay almış ve bir seviyeye ulaşma gayretin de ise yeterli.Şu bağı,bu bağı ile pek alakadar olmuyorum,bağ’ı gördüm mü üzüme bakıyorum,kalite ise yiyip geçiyorum.
Bana ne diyecekler endişem biteli çok oldu,o yıllar eski de kaldı yaşayacağım ömür boldu.Yarım asır bitti,hep iyilik,hep naiflik çiçeği soldu.İnsan sevgim vardı,yine olacak ve sürecek de,artık dört yanlış bir doğruyu götürmeyecek,yanlış yanlıştır doğru da doğru,eşit değerlenecek.Mutlu olma hedefimi ilk sıraya yerleştirdim,ben mutlu olamayınca çok eksik kalıyormuşum,yeni öğrendim,bildim.Duygu ve sezgilerimi pek kullanmamışım,oysa mutlu olma şifresi onlar da,aktif görev verdim.Hiç kimsenin hayatım da olması için ödün vermem, kendi mi tüketmem.Ben gibi olanlarla da pek alakadar değilim, tamamlayıcı olanlar en güzeli. Matematik değil ama sevgi saygımı sunduğum her insan fazlasıyla geri çevirmeli,olduğu yeri de seviyesini de bilmeli.Aklım çok bağırırken sesini kıstım,yüreğim sessiz de kalmış, sesini açtım.Her lafın her hareketin menbasını çözmekte ya tembellik yapmış ya da geç kalmışım.Eleştiri ve gereksiz görüş beyanlarına kapattım kapılarımı.
Mutluluğumu ilk sırama almış olsam da, yalan, riya, gıybetle olmaz işim.Muhataplarımın kaç yüzlü olduklarına takılmıyorum, tüm yüzlerini görmem şart. Sebep ve şekli ne olursa olsun beni yönetme arzusu hiç kimse için prim yapmaz,dostum olamayacağı gibi ne arkadaşım ne de tanıdığım olarak kalmaz.Beni eleştirenlere ve eleştirisine bakmadan neyi kıstas alıyor, kendisi nerede, ölçüm, kriterim bu. Siyah,gri,beyaz, güzel renkler elbette,dünyam renklensin istiyorum,benimle zıt duruş ve düşünce de olanlar da olsun. Kime,kimselere aday, namzet değilim, hayata duruşunu göreyim, göreyim mücadelesini, notunu öyle vereyim.
Hafife almalar da mübağalalar da olmayacak hayatım da, bu eylem de olanlar da dahil. Alkış,iltifat,gaz yeme dönemim bitti. Hazla yaşadığım bir gençlik dönemim vardı, yaşadım doyasıya da, yaşadım gitti.Umutlarım var, beklentilerim de, hesaplarım,planlarım da var,yok olan tek şey bu düşünselimi paylaşacağım hiç kimse yok. Yalnız kalınca insan daha da seviyormuş yalnızlığı,sevdim..
Kendimi anlattığım,hayata karşı görür ve tutum şeklimi belirttiğim bir yazı gibi olsa da yalnız kalarak hayata topyekun mücadele verenlerin ortak görüşü kanaatindeyim, sanırım hayata aynı pencereden baktığımız canlar tahminimden fazladır.
Mir Murat Demir
Yorum Yazın